ĹpiÄ
ca KrĂłlewna.
 Piotr Szczepański, młody reżyser tego dokumentalnego filmu, przez dwa lata jeździł wszędzie tam, gdzie pojawiali się członkowie zespołu Cool Kids Of Death. Notował za pomocą kamery fragmenty koncertów, wywiadów, zakrapianych mocno imprez i niecenzuralnych rozmów prowadzonych za kulisami, nic więc dziwnego, że z muzykami zdążył się zaprzyjaźnić. Prawdziwą miarą tej przyjaźni okazuje się jednak jego film, w którym Szczepański ucieka zarówno przed pokusą zrobienia laurki o kumplach, jak i ostrego paszkwilu. Rzecz pierwsza i najważniejsza: w porównaniu z obecnymi choćby na kinowych ekranach dokumentami Sylwestra Latkowskiego "Generacja C.K.O.D." to film konsekwentny, spójny, wyrazisty, a jednak wieloznaczny. Szczepański unika grzechu pustej rejestracji, bo ma na ten film pomysł. Portret członków zespołu przypomina trochę świetnie zmontowany i złożony z wybranych starannie scen i dialogów wideoklip. To jednak nie zarzut - tylko w takiej formie, poprzez czarno-białe, celowo niechlujne zdjęcia mógł reżyser w swojej historii wyjść poza banał i opowiedzieć o członkach grupy coś istotnego. Cool Kidsi mówią w tym filmie już to rzeczy ważne i odważne, już to niemiłosiernie bełkoczą. Czy się kompromitują? Nie. Szczepański znakomicie pokazał bowiem, jak autentyczny bunt zespołu staje się mimowolnie - gdy grupę bierze pod skrzydła wielka wytwórnia płytowa - zwykłą etykietką z napisem "niegrzeczni chłopcy". Na buntowników wciąż jest spory popyt, etykietka świetnie się sprzedaje, tylko odbiorca-słuchacz nie wie już, czy awantury w hotelu, rzucane do publiczności ze sceny przekleństwa i alkoholowe monologi to jeszcze gesty szczere (fanka rzuca do zespołu: "Kocham was, bo mówicie prawdę") czy może obliczona na zysk kreacja. Czy ceny, jaką było wejście w młynek komercyjnego jarmarku (świetna scena wywiadu dla muzycznej telewizji, który trzeba powtarzać, bo rozmowa musi zmieścić się w określonym przez stację formacie), dało się uniknąć? A jak inaczej trafić do szerokiej publiczności? Wbrew pozorom pytania te nie dotyczą tylko undergroundowych muzyków, ale całej generacji "młodych końca wieku" (stąd zresztą tytuł filmu nawiązujący do opublikowanego w "Gazecie" słynnego tekstu Kuby Wandachowicza "Pokolenie Nic"). Jak funkcjonować w dzisiejszym świecie i zachować "ja"? Co znaczy współcześnie "buntować się"? Przeciwko komu, czemu? I jak? Szczepański nie odpowiada. Urywa narrację swojego filmu i celowo unika puenty. Tę musi widz (wierzę, że nie tylko młody) dopowiedzieć sobie sam. http://rapidshare.com/files/25987766/generacja_ckod.part1.rar http://rapidshare.com/files/25996322/generacja_ckod.part2.rar http://rapidshare.com/files/26005120/generacja_ckod.part3.rar http://rapidshare.com/files/26013585/generacja_ckod.part4.rar http://rapidshare.com/files/26034648/generacja_ckod.part5.rar http://rapidshare.com/files/26121043/generacja_ckod.part6.rar |
W trosce o komfort korzystania z naszego serwisu chcemy dostarczac Ci coraz lepsze uslugi. By moc to robic prosimy, abys wyrazil zgode na dopasowanie tresci marketingowych do Twoich zachowan w serwisie. Zgoda ta pozwoli nam czesciowo finansowac rozwoj swiadczonych uslug.
Pamietaj, ze dbamy o Twoja prywatnosc. Nie zwiekszamy zakresu naszych uprawnien bez Twojej zgody. Zadbamy rowniez o bezpieczenstwo Twoich danych. Wyrazona zgode mozesz cofnac w kazdej chwili.